فراوانی ژن های پلاسمیدی qnra، qnrb و qnrs و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی در ایزوله های اشرشیاکلی مقاوم به کینولون و فلوروکینولون جدا شده از نمونه های بالینی کرمان

زمینه و هدف: پلاسمیدهای ایجاد کننده مقاومت به کینولون و فلوروکینولون یکی از مشکلات درمان می باشند که در ایزوله های اشرشیاکلی در سرتاسر جهان در حال افزایش هستند. هدف از این مطالعه فراوانی ژن های پلاسمیدی qnra، qnrb و qnrs ایجادکننده مقاومت به کینولون­ها و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی در ایزوله های اشرشیاکلی جدا شده از نمونه های بالینی کرمان بود. روش کار: در این مطالعه، 80 ایزوله اشرشیاکلی از ادرار، خون و زخم از بیمارستان های کرمان جدا سازی شد. سپس آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن انجام شد. شناسایی ژن qnra، qnrb و qnrs توسط واکنش زنجیره ای پلیمر از (pcr)صورت گرفت.، آنالیز اطلاعات توسط spss-22 ارزیابی شد. یافته ها: موثرترین آنتی بیوتیک علیه ایزوله های اشرشیاکلی ایمی پنم بود که 75 ایزوله (7/93%) به آن حساس بودند. 58 ایزوله (5/72%) به آمپی سیلین مقاوم بودند که بیشتر از سایر آنتی بیوتیک ها بود. 33 ایزوله (2/41%) و 15 ایزوله (7/18%) از 80 ایزوله اشرشیاکلی به ترتیب مقاوم به نالیدیکسیک اسید و سیپروفلوکساسین بودند. شناسایی ژن های qnr نشان داد که 5 ایزوله (2/6%) دارای qnrs و یک ایزوله (2/1%) دارای qnrb بودند. در هیچکدام از ایزوله ها qnra وجود نداشت. نتیجه گیری: به دلیل الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی که در نقاط مختلف جغرافیایی وجود وجود دارد، درمان آنتی بیوتیکی در نقاط مختلف براساس درمان تجربی می باشد؛ بنابراین، تجویز صحیح آنتی بیوتیک می تواند از گسترش مقاومت توسط باکتری های ناقل ژن qnr در آینده جلوگیری کند